سیه بپوش خراسان

شب شهادت مولای مهرپرور ماست
کسی که سایه لطفش پناهِ کشور ماست
شب شهادت هشتم امام معصوم است
که آستانه او قبله گاه باور ماست

سیه بپوش خراسان به سوگ مولایت
گل مدینه که مهمان دیده تر ماست
شب وداع امامی بود که دوستی اش
چو دل به سینه ما و چو جان به پیکر ماست
گرفته شمع به دست و چو شمع می سوزم
شرر گرفته چو پروانه از غمش پَرِ ماست
سرود خطبه ما در حضور غربت اوست
که پاره تن و نور دل پیمبر ماست