گلچین به باغ پرپر من خنده میکند
بر حال زارو مضطرمن خنده میکند
این درد خویش را به که  گویم که ای خدا
در بی کسیم همسر من خنده میکند
از دشمنان دگر چه توقع به یاریم
وقتی به من یاور من خنده میکند
زهرا زند به سینه و سربین حچره او
بر اشک چشم مادر من خنده میکند
چون پای میکشم به زمین از شرار زهر
میاید و برابر من خنده میکند
من آب آب میکنم از سوز تشنگی
او هم به سوز حنجر من خنده میکند