عرض ارادت،محضرت آقا ، حسن کریم آل الله***صلح سپیدت طلایه داره،قیام سرخ ثارالله
منو عزای،دومه پاره ،رخصت شاهنشاه***گهی بگیرم زد اغ قاسم، زداغ  عبد الله
پس از تو که حسین به زیر پرشون کشید***غمی نداشتند که غم کرب و بلا رسید
تو کربلا کسی چو عبد الله تو نبود***که حتی قاسمت شبیه او بلا ندید
قاسم ندیده مثل او داغ برادرو***ندیده مثل او غم سا قی لشگرو
قاسم کجا بو د ببینه گلوی اصغرو***یا روی تل ببینه خنجر روی حنجرو
(آقا،مرد کریم آل الله،امام حسن امام حسن*** بزار بشم فدای عبد الله ،امام حسن امام حسن)2
یادم نمیره،توی مدینه،چه جوری پیر تکرد اون در***تو بودی و مادر تو بوده،کوچه تنگ و یک نامرد
اگر نشد کاری بکنی و اگه کشیدی خجالت***غصه نخر عبداله  تودر میون مقتل جبران کرد
از روی تل دور عمو که تیغ نیزه دید***دست عمه زینبش کشید
جدا نمیشم از عمو می گفت و می دوید*** تا اون جا که زینب صدای  واُما شو شنید
شاید می خواست  بگه شده شبیه مادرش***تا که سه شعبه کرد او نو شبیه اصغرش
شاید مثل گذشته از تو آغوش حسین ***اومد تو آغوشت لحضه های آخرش
(آقا،مرد کریم آل الله، امام حسن امام حسن*** بزار بشم فدای عبد الله ،امام حسن امام حسن)2