جوون امام رضایی ، معدنِ جود و سخایی

غریبِ وادی عشق و ، همه ی هستیِ مایی

با دعای تو ایشالّا ، ای گل باغ حسینی

بشم آخرِش منم از ، سائلایِ کاظمینی

نشستم دمِ باب المراد

مددی یا امامِ جواد

مولانا جواد الائمّه

******

تو دلم شده نمایان ، جَلَواتِ ماتم تو

آتیشِ جون و دلِ من ، سوزِ روضه ی غمِ تو

شنیدم با لبِ عطشان ، جون دادی میون حُجره

قاتِلِت مشغول شادی تو بودی درونِ حجره

کبود از زهرِ سیمای تو

یا زهرا ذکر لبهای تو

مولانا جواد الائمّه

******

آقامون لحظه ی آخر ، می خونه روضه ی جدش

داره باز روضه می خونه ، از لبای خشک جدش

اون شهیدی که لَباش شد ، مِثِه چوبِ خشک به صحرا

اَمون از قحطیِ آب و ، اَمون از ناله ی زهرا

پسرم رو در خون کشیدن

با لبِ تشنه سر بُریدن

ثارالله ، ثارالله ، ثارالله