التماست می کنم چشمان خود را باز کن
ای همه پشت و پناهم بهر خود اعجاز کن

از نفس افتاده ام جان علی حرفی بزن
من به پایان آمدم خیز و مرا آغاز کن

از حسن هربار پرسیدم جوابش اشک بود
تو بگو از کوچه و این راز را ابراز کن

می کشد با گریه صورت بر کف پایت حسین
لااقل برخیز و این تشنه لبت را ناز کن

چند روزی می شود پیش تو من نا محرمم
پس بیا حالا که داری می روی رو باز کن

سینه ات مجروح مسمار و  پــــر تو سوخته
با  چنین بال و پری آرامتر پــرواز  کن

شاعر : نوید طاهری