نخل طوفان زده آخر ثمرش میریزد
زودتر از ثمرش،برگ و برش میریزد
یاکریمی که غم جفت خودش را بیند
قفسش لانه شود،زود پرش میریزد
پهلوانی که خجالت زده ی بانویی ست
مثل کوهی که شکست،از کمرش می ریزد
این سخن پیچیده هر جا ...
مرتضی افتاده از پا ...
تو که رفتی از پا افتادم ...
دخترش ناله ی جبریل شنید و افتاد
سقف خانه به سرش،در نظرش میریزد
ایستاده است در خانه بیاید بابا
نمک انگار به زخم جگرش میریزد
دو پسر زیر بغلهای پدر را دارند
خونش از مسجد و دیوار و درش میریزد
می کشد روی زمین پاو سرش پایین است
تصور کن ،وقتی زیر بغلاشو گرفتن سر افتاده پایین ... گریه کن های غریب عالم علی ... گریه کن های اول مظلوم عالم امیر المومنین ... 
می کشد روی زمین پاو سرش پایین است
وای هر نیم قدم ، فرق سرش میریزد
کربلا کار که برعکس شد و خواهر دید
پدری با دو پسر اشک ترش میریزد
تا حالا شب نوزدهم طفلان حضرت زینب رفتی؟!
اکبرش را که بغل کرد تنش ماند زمین ۲
دید حتی به تکانی پسرش میریزد ...
حسین .... 
فقط از قامت او مختصری باقی ماند
دید تا خیمه همین مختصرش میریزد
ایستاده است سنان تا که حرم هم بینند
لخته خون های علی از تبرش میریزد ...
حسین ...
حالا به آبروی اول مظلوم عالم بگو الهی العفو ...