بند اول:
اونی که باورمه حسینه ، پادشاه کرمه حسینه
دل نگو خونه غصه هامه، خیلی تنگه حرم حسینه
کی میخواد نشونی ام رو منزلم کربلاست
منِ دریازده آره ساحلم کربلاست
جسم و روحم همه جوره وقف عشق توئن
تنِ من تو هئیته ولی دلم کربلاست
به عقبا، به دنیا، یه آقایی بکن یا، اباعبدالله(اباعبدالله)
برا من دعا کن ، منو اهل خدا کن اباعبدالله(اباعبدالله)
(حسین یا اباعبدالله)

بند دوم:
آرزومه که واست شهیدم شم
تو نمیذاری که ناامید شم
آرزومه توی روز محشر
پیش مادر تو رو سفید شم
تو رو میشناسم به اسطوره ی آزادگی
از تموم زندگیت گذشتی به سادگی
تو حسین بن علی بن ابیطالب و
ما غلام بن غلامتیم خونوادگی
غلامم، امامم، تویی رکن و مقامم اباعبدالله(اباعبدالله)
اسیرم، فقیرم، گدای تو امیرم اباعبدالله(اباعبدالله)
(حسین یا اباعبدالله)

بند سوم:
خیلی قیمت میذاره تو محشر
به خدا خدا به اشک روضه م
کاری کن برات بمیرم آقا
این باشه ثواب اشک روضه م
من اسیر چشمتم باید اسارت برم
قربون سر تو حنجر پاره ت برم
حق تو اینه که من نوکر خوبی باشم
حق من اینه که هر ساله زیارت برم
حیاتم ، مماتم، قتیل العبراتم اباعبدالله(اباعبدالله)
بسه یک اشارت، بده اذن زیارت اباعبدالله(اباعبدالله)
(حسین یا اباعبدالله)