در آن شهری که بانوی بهشتی چون تو هم باشد

سزاوارست نام هر خیابانش `ارم” باشد

رسیدی تا نشان ما دهی آن قبر پنهان را

بنا این است در قم، فاطمه صاحب حرم باشد

 

تبسم میکند ناخواسته...در قلب زائرها

مگر صحن تو اصلا میگذارد درد و غم باشد؟

ندیدم هیچ شب در حوض، کامل انعکاسش را

همان بهتر قد مهتاب هم پیش تو خم باشد

حریم آسمانی تو پروین دارد و خوب است

اگر نام یکی از باب ها باب القلم باشد

کرامت میکنی تا گاه از نزدیک و گاه از دور

تنور شعرمان گرم است ای خورشیدِ بیت النور

به دریا میزند اینجا دل، آهوی بیابان هم

به پابوسی میاید از مسیر دور، باران هم

زیارت میکنندت عاشقان در باد و بوران هم

ز تو رو برنمیگرداند این زلف پریشان هم

هدایت شد به راه راست در شهرت خیابان هم

قمت را مطلع خورشید میداند خراسان هم

به شوقت غرق `بهجت” شد دلِ تنگِ `گذرخان” هم

کنار این حرم مست است `قبرستان شیخان” هم

صفائی چون `صفائیه” ندارد باغ رضوان هم

دل `آذر” به تو گرم است در فصل زمستان هم

رسیدی با چنان حجبی که تا پایان دوران هم

نبیند گرد محمل را نگاهِ `چارمردان” هم

نشسته عطر جنت در حریمت روی هر دامان

شمیمت پرکشیده تا خودِ `بلوار پردیسان”

قمت مانند مشهد شوکتی دارد که حیرانم

برایت در زیارت `آمدم ای شاه...” میخوانم

چنان خوبی که یادم میرود پیش تو مشکل را

تویی آنکه امین الله دستت میدهد دل را

سلام ای گرد و خاک صحن هایت سرمه افلاک

سلام ای آستان قدسیِ تو مدفنِ لولاک

چه القابی: کریمه، مرضیه، معصومه، مقدامه

گرفته زائرت از آتش دوزخ امان نامه