۱ ـ آشنايي با زبان و ادبيات عرب
شخصي كه مدّاحي مي‌كند در شعر، سخن، دعا و مقاتل و كتب‌مربوطه با لغات و عبارات و جملاتي مواجه مي‌گردد كه از زبان عربي‌وارد شده، در اين شرايط اگر مدّاحي با زبان عربي آشنا نباشد نه آن‌كلمه و جمله را درك مي‌كند و نه مي‌تواند صحيح آن را تلفّظ كند لذا بريك مدّاح لازم است با قواعد و ترجمه و مقداري صرف و نحو آشناشود.
۲ ـ آشنايي با قواعد قرائت قرآن
بسيار مشاهده شده و مي‌شود كه برخي از مدّاحان، قرآن كريم راحتّي از رو به زحمت مي‌خوانند، هزاران بيت شعر و مرثيه حفظ‌كرده‌اند ولي در زمينه‌ي قرآن كريم مشكل دارند يا اينكه بسياري ازكتابهاي تاريخي را مطالعه كرده‌اند ولي يك دوره ترجمه‌ي تحت‌اللفظي‌و تفسير قرآن را هنوز نياموخته‌اند، لذا بر هر مدّاحي لازم است كه‌بيش‌تر از شعر و مرثيه به قرآن كريم اهميّت بدهد و فراگرفتن قرآن‌مجيد را در اولويّت قرار دهد و قرآن را با قواعد و قرائت و تجويدمخصوصه بياموزد و آيات قرآن را بهتر و بيش‌تر از شعر حفظ كند.
۳ ـ آشنايي با مسائل شرعي
سزاوار نيست مدّاحي با اين همه پيوند مذهبي، ديني و شرعي،مسائل و احكام شرعي را نداند. عدم اهميّت مدّاح خداي ناكرده به‌مسائل شرعي سبب مي‌شود كه موقع اذان و فريضه‌ي نماز از خود فتوابدهد و به مدّاحي ادامه دهد در حالي كه سيّدالشهداعليه‌السّلام و همه‌ائمّه‌عليهم السّلام مقيّد به نماز اوّل وقت بودند. بر هر مدّاح واجب است‌كه بداند برنامه‌هاي اسلام به سه دسته تقسيم مي‌شود:
برنامه‌هاي اسلام
۱ ـ برنامه‌هاي اعتقادي
۲ ـ برنامه‌هاي عملي
۳ ـ مسائل رواني و اخلاقي
الف) برنامه‌هاي اعتقادي
يعني اصول دين كه در رابطه با سالم‌سازي فكر و اعتقاد انسان‌است و مكلّف بايد نسبت به آنها خود را به درجه‌ي يقين برساند.
ب) برنامه‌هاي عملي
يعني فروع دين يا احكامي كه مشتمل بر بايدها و نبايدهايي است كه‌با انجام و ترك آنها همراه با اعتقاد صحيح اطاعت الهي تحقّق مي‌يابدمانند خواندن نماز و پرداخت زكات.
ج) مسائل رواني و اخلاقي
كه در رابطه با پرورش روح و سلامت روان آدمي است. پس‌شايسته است قبل از هر چيز يك مدّاح به مسائل شرعي و احكام مقيّدباشد زيرا در مرتبه‌ي الگوي جامعه‌ي مذهبي قرار دارند و مستمعين‌آنان اين توقع را دارند كه آنان به مسائل ديني بيش‌تر از بقيّه آگاه‌باشند.
۴ ـ آشنايي با اصول و فروع عقايد شيعه و عقايد ضالّه
از واجب‌ترين مباحث علمي بحث د رمسائل اعتقادات و رفع شبهات‌و شكوك از آنهاست و هر ارزشي با وجود ايمان و عقيده‌ي صحيح‌ارزش واقعي پيدا مي‌كند، نقش عقايد در اخلاق و رفتار جوامع انساني‌نقش بنيادي دارد. هر انسان مكلّف در حدّ قدرت فكري و درك وتشخيص خود بايد تحقيق كند و اصول عقايد حقّه را، با عقل و فهم‌قطعي با راهنمايي مراجع و علماء حقّه‌ي شيعه درك نمايد.
۵ ـ آشنايي با تاريخ اديان و علم فِرَق
در قرآن و روايات از فرقه‌ها و مذاهب و اديان گوناگوني ياد شده كه‌بر هر مدّاح واجب كفايي است كه در جهت حفظ سنگر عقايد تشيّع واهل‌بيت‌عليهم السّلام با عقايد فرق مختلف و اديان ديگر آشنا شود تاحق را از باطل تشخيص دهد.
در مدّاحي هم در اشعار مذهبي و مقاتل تاريخ به نامهايي‌برمي‌خوريم مانند نصارا، راهب، يهود و فرقه‌هاي مختلف كه اگر مدّاح‌آنها را نداند ظاهري از آنها را فقط متوجّه مي‌شود بخشي از معارف‌اين علم شناخت انبياء و مراتب و معجزات و داستان مسائل آنهاست.
۶ ـ آشنايي با قصص انبياء الهي‌عليهم السّلام.
عرفان انبياءعليهم السّلام به اندازه‌اي شيرين و جذّاب است كه كتاب‌وحي خدا در بعضي از سور و آيات، داستانهايي را از پيامبران‌عظيم‌الشّأن با توجّه به اهداف و موضوعات بيان مي‌دارد و خيلي ازآيات در مقام انبياء و ضرورت رسالت آنان در قرآن كريم به چشم‌مي‌خورد كه گوياي اين مهم است كه انبياء آمده‌اند تا يك سلسله‌حقايقي را براي بشر بيان كنند كه اگر آنها نيامده بودند انسان ازشناخت واقعيّات محروم مي‌شد.
۷ ـ آشنايي با تاريخ اسلام و تاريخ شيعه
يكي از علومي كه لازم است مدّاح اهل‌بيت‌عليهم السّلام آن را بداند واگر نداند گفته‌هاي تاريخي وي بي‌اساس و مشكوك مي‌گردد، علم تاريخ‌اسلام و شيعه است. تاريخ اسلام و تشيّع منابعي معتبر مثل احاديث وروايات و كتابهاي محكم از علماء با تقواي شيعه داشته و اكثر نقل‌ها باكمي دقت و تعقّل به اعتبار مي‌رسد.
در تاريخ شيعه با اسامي مثل بني‌مروان يا بني‌عبّاس يا خلفاي جورِهم عصر ائمّه‌ي معصومين‌عليهم السّلام مواجه مي‌شويم كه هر كدام‌سلسله‌وار در تاريخ شيعه به هم ربط دارند كه اگر آنها را نشناسيم وماجراي آنان را ندانيم، نمي‌توانيم در محافل و مجالس، حق‌ّ مطلب را درظلم‌ستيزي اهل‌بيت‌عليهم السّلام ادا كنيم.
۸ ـ آشنايي با ادعيه و زيارات
دعاخواني و زيارت‌خواني يكي از جذّاب‌ترين و پرمحتواترين‌برنامه‌هاي ذاكرين است و آن‌چه در اين باره لازم است بيان شود بحث‌در پيرامون دعا و زيارت و شرح آن بوده، بلكه مهمتر از همه آداب ووظايف دعاخوانان و زيارت‌خوانان است.
بسيار مشاهده مي‌شود كه مدّاحان در مجالس گوناگون دعا راتندتند، طوطي‌وار، گاهي هم غلط مي‌خوانند و لابلاي آن ذكر مصيبت وشعر مي‌خوانند، مردم هم بعضي كه با دعاها مأنوسند فيض مي‌برند وحالي هم پيدا مي‌كنند. اينگونه دعا خواندن فقط اُنس با كلمات نوراني‌است و هيچ تأثير و سازندگي و تفهيم نه براي مستمع نه براي خواننده‌دارد، به همين دليل دعاخوانان و زيارت‌خوانان لازم است آداب و نكاتي‌را رعايت كنند كه اهم‌ّ نها:
الف) حتماً در مرحله‌ي اوليّه يك دوره ادعيه و زيارات را از لحاظ‌روخواني و صحيح‌خوني الفاظ و عبارات تعليم ديده و با معاني وتفسير آنها آشنا شود.
ب) در جلسات دعا و زيارت‌خواني كه افراد مجرّب، باسواد و اهل‌ذوق اداره مي‌كنند و مي‌خوانند شركت كرده و از محضر آنها بهره‌مندشوند.
ج) اهميّت و جايگاه دعا را بدانند.
- سه شنبه
- 13
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 12:21
- نوشته شده توسط
- سجاد
ارسال دیدگاه