مست مست از بادهٔ جام ولای فاطمه
سکهٔ جان ریزم امشب زیر پای فاطمه
یکدم ای دل تا سحرفارغ نباشم از سرور
کر کنم کرّوبیان را از صدای فاطمه
لیلة القدر است امشب تا طلوع آفتاب
بزم احیا را کنید احیا برای فاطمه
ای که داری حاجتی دست گدایی پیش کن
ازسلیمان برتر است امشب گدای فاطمه
درد بی درمان اگر داری بیا ای مبتلا
رایگان درمان دهد دارالشفای فاطمه
زهرهٔ زهرا نمایان شد ز شرق معرفت
باصفا شد کعبه از فیض صفای فاطمه
همتی کن ای همای بخت شهپر باز کن
تیز پروازی بیاموز از همای فاطمه
راه دریا را چسان دانی که موسی می شکافت
بود در دست کلیم الله عصای فاطمه
از دم احیاگرش عیسی دمی دم برگرفت
مرده ها را زنده می کرد او بجای فاطمه
مرد میدان گو ورا، زن دشمن نامرد اوست
جان ندارد ارزشی گویم فدای فاطمه
بسته ام پیمان که تاجان در بدن دارم کنم
عمر خود را صرف ترویج عزای فاطمه
از چه روزی هیچ دانی کربلا شد کربلا
از زمانی که بنا شد کربلای فاطمه
راه او رابست ثانی نزد دلبندش حسن
آنچنان زد که ز سر افتاد عبای فاطمه
کرده ای پیمان بخندی تا سحر«غفاریا»
گریه ایامی دگر کن در رثای فاطمه
ـــــــــــــــــــ
این شعر در صنعت موشّح سروده شده،بطوری که حروف اول ابیات جمله ی «میلاد زهرا مبارک»را تشکیل می دهند.
- چهارشنبه
- 1
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 11:8
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد حسین غفاری اردبیلی
ارسال دیدگاه