وقتی انبوهی از نامه های مردم کوفه که چند کیسه بود نزد امام حسین(ع) گرد آمد،حضرت یک نامه برای آنها نوشت و[بنا بر نقل طبری]
آن را به هانی بن هانی سبیعی و سعیدبن عبداللّه حنفی_آخرین فرستاده کوفیان_داد.
امام در نامه چنین مکتوب فرمود:
"بنام خداوند بخشنده مهربان،این نامه از سوی حسین بن علی است به همه مردم مؤمن و مسلمان.اما بعد،این دو نفر(حامل نامه)آخرین نماینده شما بودند.به سلامتی نزد من آمدند و نامه های شما را به من دادند.آنچه اکثریت شما در نامه مرقوم کرده بودید دریافتم.
نوشته بودید که پیشوا و رهبری ندارید،نزد ما بیا تا به امید خدا به وسیله تو خدا ما را هدایت
کند و همه ما را در راه حق گرد هم آورد.
من پسر عموی خویش[مسلم بن عقیل] را که همچون برادرم است و مورد اطمینان ترین عضو خانواده ام،به کوفه میفرستم.از او خواسته ام تا اوضاع و احوال و عقاید شما را برایم بنویسد.
اگر نظر اکثریت شما و فضلا و نخبگانتان همان بود که در نامه هایتان خواندم،ان شاءالله خیلی زود به شما خواهم پیوست.سوگند یاد میکنم که امام فقط کسی است که به کتاب خدا عمل کند و عدالت را رعایت نماید،حق را به ذی حق برساند و نفسش را برای خدا حفظ کند.والسلام"
خوارزمی گفته حضرت این نامه را به خود مسلم داد و فرمود:
"تو را به سوی مردم کوفه میفرستم،خدا آنچه را دوست داری و به آن راضی هستی برایت برآورد و امیدوارم من و تو به درجه شهدا برسیم.خدا پشت و پناه تو باشد،برو و در آنجا در خانه امین ترین آنها اسکان گزین"
طبری،ج۶،ص۱۹۸،ص۲۳۸
مقتل خوارزمی،ج۱،ص۱۹۶،فصل۱۰
مقتل مقرم،ص۱۷۷_۱۷۸
- پنج شنبه
- 20
- تیر
- 1398
- ساعت
- 16:41
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه