بــــــه گوش دل ندا آمد، که یار دلبرا آمد
به درد ما دوا آمد ، رضا آمد، رضا آمد
خدا داد آنچه را وعده، بشد در ماه ذیقعده
که آمد بهترین بنده، رضا آمد، رضا آمد
بباید مِفرَشی از نور، ز تار گیسوان حُور
که آمد قبلۀ منظور، رضا آمد، رضا آمد
فروغ زهرۀ زهرا، ز نجمه تافت بر دنیا
که خورشید جهان آرا، رضا آمد، رضا آمد
زمین رفت و، بهشت آمد، که زیبا جای زشت آمد
گل مینو سرشت آمد، رضا آمد، رضا آمد
چو عیسی می کند احیا چو موسی با ید بیضا
ز نسل حیدر و زهرا، رضا آمد، رضا آمد
به دانش، تالی حیدر، به عصمت، وارث مادر
ولایش عین و پیغمبر، رضا آمد، رضا آمد
پناه انس و جان است این، امام مهربان است این
شفیع شیعیان است این، رضا آمد، رضا آمد
حسان از غصه دوران، دلت را منصرف گردان
بــــــگو با چهرۀ خندان، رضا آمد، رضا آمد
شاعر:حسان
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 5:55
- نوشته شده توسط
- علی
ارسال دیدگاه