درنگاه نافذت دریا مجسم میشود
بهترین اوقات این دنیا مجسم میشود..

پیچش عمامه ات عینا شبیه حیدر است
چون که بر سر مینهی مولا مجسم میشود

جای مهرت فاطمه طرز نگاهت فاطمه
لحظه ی خندیدنت زهرا مجسم میشود..

جبرئیل از عرش می آید پی انزال وحی
در تو انوار محمد تا مجسم میشود..

یک نخ از پیراهنت وقتی که تا کنعان رسید
بی گمان یعقوب هم بینا مجسم میشود

آیه ی تطهیر را بر هرکه خواند آقای ما
عصمتش چون عصمت آقا مجسم میشود

آلت قتاله خوبیست ابروی کجت
سرسپردن لذتش اینجا مجسم میشود

از اذان ظهرتو صد مرده احیا گشت پس
برفراز مادنه عیسی مجسم میشود

صحبت آمد از اذان و گریه ام بالا گرفت
در دل آشفته ام  غمها مجسم میشود

لحظه ی افتادن فرزند ارشد روی خاک
زنده زنده مردن بابا مجسم میشود

مرکبی از دور می آید بسوی پیکرت
پیرمردی گرم واویلا مجسم میشود

نه بروی اسب نه!انگار افتاده زمین
روی زانو بی رمق تنها مجسم میشود

چیزهایی از تنت ماندست آن هم جمع نه!
چندتایی پخش در صحرا مجسم میشود

عمه ات پنجاه سال از چشم مردم دور بود
حال دارد عمه در مرئی مجسم میشود

گرچه راوی بر تن تو اربا اربا را نوشت
لیک بر جسمت هزار اربا مجسم میشود

روی زخم ابرویت بابا سر خود را گذاشت
التماسش بین این اعدا مجسم میشود

"خیز ازجا آبرویم را بخر بابا علی
عمه را از بین نامحرم ببر بابا علی"

شاعر : سید پوریا هاشمی