بر سر كوى تـــو هـــر كـــه راه ندارد
واى بـــه حـــالش كــه داد خواه ندارد
نام تو نـــازم كـــه در صحیـــفه هستى
فاصله جـــز(میـــم), بـــا الـه ندارد
خواند احـــد,(احـمد)ت,از آنكه به عالم
غیر تو كس ایـن مقـــام و جـــاه ندارد
بـس كه بلند است قاف قـدر تـــو اى جان
چرخ بـــر آن پایـــگاه  راه نـــدارد
ختـــم بـــه نــام تو شد رسالت و دنیا
بعد تو جـــز عتــرتت پنـــاه نـــدارد
بعـــد تـــو غیــر از دوازده وصــى تو
عالـــم اســـلام  پـــادشــاه نـــدارد
درس عفـاف ار بشــــر ز فـاطمه(س) گیرد
روز جـــزا نـــامـــه سیــاه نـــدارد
روشنى طلعت حسین و حسن(ع) را
نیّـــر تابـــان و نـــور مـــاه ندارد
لـــرزد و ریـــزد بنـــاى گنــبد گیتى
دســـت ولایـــت گـــرش نگـــاه نــدارد
كیست كه چـــون از پـــس مباهـــله آید
جـــز علـــى و آل او سپـــاه نــدارد؟
جز در احسان مهـدى(ع) تـــو بـــه عالم
امـــت پـــاكت پـــناهـــگاه نـــدارد
جز به تـو گـویـد خدا درود بـــه وصفت؟
گر شكـند ســـر، قـــلم، گنـــاه ندارد
شیـــوه «مـردانـى» است مـدحتت امروز
پیـــش تـــو فـردا جز این گواه ندارد

شاعر : محمد علی مردانی