حریم طوس مگر طور وادی سیناست
که روی پاک رضا،  جلوه گاه نور خداست
چو کعبه ساحت قدسش مطاف اهل یقین
رواق صحن نو و کهنه مروه است و صفاست
پیمبران به طواف و فرشتگان در سعی
یکی به ذکر نماز و دگر به فکر دعاست
شرف برد به مقامش مقام ابراهیم
غبار او به رخ زمزم آبرو افزاست
به خاک او حجر الاسود استلام کند
که پاره ی تن پیغمبر خدا این جاست
چنان که در عرفاتت گنه ببخشایند
نگاه او قلم محو جرم و عفو خطاست
غبار خاک قدم های زائر حرمش
صبا برد به شفاخانه ها که محض شفاست
شعار نور خدا جلوه ی جمال نبی
کمال علم علی نور دیده ی زهراست
هماره این در رحمت به سوی مردم باز
ه حج ملّت ایران و کعبه ی فقراست
زمین ببوس «ریاضی» که این فضای بهشت
حریم حرمت سلطان دین، امام رضاست

شاعر : محمد علی ریاضی یزدی