كاشكى آه شب اثر مى داشت

 شب تنهايى ام، سحر مى داشت

كاش تا شهر آرزو، يك چند

 مرغ جان رخصت سفر مى داشت

قفسم را، به جانب صحرا

 روزنى بود، يا كه در مى داشت

سوختم، زانفعال بى ثمرى!

 اين شجر كاش بار و بر مى داشت

جان ز هجران به لب رسيد، اى كاش!

يار از چهره پرده برمى داشت

نقد جانى كه بود، آورديم

با يكى جلوه، كاش برمى داشت!

كاش بر اين بضاعت مزجات

 يوسف مصر جان، نظر مى داشت

«واصل» از بهر دوست مى افشاند

 جان و دل، صدهزار اگر مى داشت

بوى گل خيزد از گِلَش، كه به دل

مهر موعود منتظر مى داشت

 (محمّد آزادگان «واصل»)
منبع:شیعتی