اشكم ولي ز چشم مدينه چكيده ام
ياسم كه جاي باغ به در آرميده ام
چون ابر پشت پاي علي اشك ريخته ام
چون آه در هواي علي پر كشيده ام
اي شبه مرد هاي مدينه چه ميكنيد

من ذوالفقار خسته ولي آب ديده ام
گفتي صلاح نيست كه نفرينشان كني
دست از دعا كشيدم و عزلت گزيده ام
همچون نسيم در زده ام خانه هايشان
هر شب به كوچه هاي مدينه وزيده ام
در جلوه ام دوباره مكرر  نمي شوم
چون فرصتي گذشته ام و سر رسيده ام
نفسي فدا لنفسك يا مرتضي علي
هر چه بلاي توست به جانم خريده ام

منبع :وبلاگ اشعار مذهبی