صدف عشقی و گُهر داری
آسمانی به دل قمر داری
مرد اگر می شدی نبی بودی
آن قدر در سخن اثر داری
راه آهسته می روی گویا
دردی از پهلو و كمر داری
شانه ات تیر می كشد وقتی
از زمین كیسه را كه برداری
با شتابی كه ضرب سیلی داشت
دیدِ كوتاه و مختصر داری
پاشو از روی خاك این كوچه
ای پرستو اگر كه پر داری
علی ات را به مسجد آوردند
تو كه بهتر ز ما خبر داری
علّتی شد كه روز گریه كنی
ناله هایی كه تا سحر داری
بیت الاحزان مكان خوبی است
حال دلواپسی اگر داری
ولی انگار نه تو سر مستی
شوق بوئیدن پدر داری
×××
طالبی
منبع :سایت اشعار مذهبی
- چهارشنبه
- 23
- فروردین
- 1391
- ساعت
- 5:6
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه