اگر ای دو ست نداری هوس دیدن ما
محض تشویق بیا دیدن گرییدن ما
همه را میخری از بسکه  که تو مردم داری
ای ز احسان تو گرییدن و خندیدن ما
گوشه ی صحن تو چون با تو زبان میگیریم  
مرغ فردوس خورد غیطه به نالیدن ما
ما به صحن تو در اییم  و تو بر دیده ی ما
باز دید تو کجا عوض دیدن ما
بی سلیقه است مسافر که رود جای دگر
بهترین است همین طرز پسندیدن ما
ای طواف تو همه دل خوشی ما فقرا
حج ما نیست بجز دور تو گردیدن ما
هر که دل خسته اید تو کنی ارامش
باغ رضوان تو شد وقف خرامیدن ما
نجف و کرب و بلا رفتن ما طاعت تست
وه چه زیباست  بخون نزد تو غلطیدن ما
به خطا رفتهی تو  باز چو اهو برگشت
ای زیارت گه تو ضامن بخشیدن ما
ما به تشریک مساعی  غمت امده ایم
داغ تو داغ همه رنج تو رنجیدن ما

شاعر : محمود ژولیده