شعر شهادت امام جواد ع
بار ديگر عالمــــي غمخــــــــانه شـــــــــد
غــم فـــــــزا از ناله جانانـــــــــه  شـــــــد
در عـزاي نـــــــور چشــــــــــم احمـــــــدي
غـــــــرق ماتـــــم شـــــــد جهان  سرمدي
قلزم كون و مكــــــان امــــد به جــــــــوش
مي رسـد بر گـوش دل ، بانگ  ســــروش
شد پريشـــــان خاطــــــــر بدر الدجـــــــــي
ان سمــــــي مصطفــــــي ، پـــور رضـــــا
ان جـــواد  جـــــــــود رب العالمـــــيــــــــن
شد مشــــــوش خاطــرش از زهر كيـــــن
در جوانــــــي شــــد خــــزان گلــــــــزار او
زرد گشتـــــــه چــــــهـــــــره گلنــــــار او
همســـرش ظلم و ستــــــم بنيــــاد كـــــــرد
بهر قتلش هر زمــــــان امــــــداد كــــــرد
بـــــــود در خانـــــــــه ولــــــي كائنـــــــات
در تلاطــــم ، كشتــــــي بهــــــر نجــــــات
زاه جانسوزش دل زهــــــــرا شكســـــــــت
دربرويش ، مشــــــــرك ملعونه بســــــت
هر چه گفت از زهــــــــــر قاتل سوختــــــم
شمع جان در نار جـــــــور افروخــــــتــــم
هيچكس غيـــــر از خدا يــــــــادش نكـــــرد
گوش بر افغـــــــــان و فــــريادش نكــــرد
عاقبـــــــت  با لعل عطــــشان ، داد جـــــان
همچــــــــو جــــــدش بر لـــــــب اب روان
رخـت بســــــت و رفـــــــت از دار فنــــــا
شد جهـــــان در ماتمـــــــــش ماتم ، سرا
قطره ، جسم اطهـــــرش عريــــان نبــــود
اهل بيتش بي ســر و سامـــــان نبــــــــود
بي كفن جسمش نشد پنهــــــــــان به خاك
جسمش از خنجر نگشته چــــاك چــــــاك