آب

ماهْرویان، از عطش در پیچ و تاب
کام‌ها، خشکیده و دل‌ها کباب
بر گل رخسارشان، جاری گلاب
ذکرشان با التهاب و اضطراب

آب آب و آب آب و آب آب

تشنگان از گریۀ سقّا، خجل
آب از سقّا، در آن صحرا خجل
آب و سقا هر دو از زهرا خجل
دور سقا ذکر آل بوتراب

آب آب و آب آب و آب آب

اشک‌ها خشکیده دیگر از عطش
می‌مکد انگشت اصغر از عطش
می‌زند در خیمه پرپر، از عطش
گوئیا آهسته گوید با رباب

آب آب و آب آب و آب آب

چهره‌ها، بی‌رنگ، چون مهتاب بود
عکس اصغر، روی موج آب بود
بلکه سقّا هم دگر بی‌تاب بود
مشک با او داشت دائم این خطاب

آب آب و آب آب و آب آب

شاعر : غلامرضا سازگار