در مدح و مصائب حضرت مسلم علیه السلام
 
مرحبا مسلم كه هست از رفعت آن گردون جناب‏
خسرو لب تشنگان را ابن عم و نایب مناب‏
گر چه در ملك شهادت نیست شاهى جز حسین‏
لیك شد حصن شهادت را ز مسلم فتح باب‏

سعى مسلم داد بر اسلام رونق تا به حشر
بر روان او سلام مسلمین از شیخ و شاب‏
صورت او چون حسین و سیرت او چون حسن
در مروت مصطفى و در فتوت بوتراب‏
روز هیجا چون كشیدى تیغ بران از غلاف‏
گفتى از ابر سیه گشتى درخشان آفتاب‏
كوفیان كردند از وى دورى و نبود عجب‏
روبهان را باشد اندر دل ز شیران اضطراب‏
میهمان خویش را كشتند بى جرم و گناه‏
باد بر آن میزبانان لعنت حق بى حساب‏
داشت جاى آن كه از بهر پسر عمش حسین‏
با زبان حال بنویسد كه‏ اى عالى جناب‏
سوى این بى آبرو مردم میا ترسم ز كین
بر تو و بر اهل‌بیت مضطرت بندند آب
زین سفر بگذر كه ترسم اكبرت گردد شهید
وز غم گیسوى او لیلا شود بى صبر و تاب‏
زین سفر بگذر كه ترسم دست و پاى قاسمت
گاه دامادى شود در كربلا از خون خضاب‏
زین سفر بگذر كه ترسم حنجر اصغر شود
پر ز خون از تیر اعدا چون دل زار رباب‏
زین سفر بگذر كه مى‏ترسم شوند از كین اسیر
آل پیغمبر به دست فرقه دور از ثواب‏
زین سفر بگذر كه ترسم عابدینت را برند
با غل و زنجیر نالان جانب شام خراب‏
زین سفر بگذر كه مى‏ترسم یزید دون زند
چوب خیزران بر لب لعل تو در بزم شراب‏
از جفاى كوفى و شامى مگو دیگر صغیر
ز آتش نظم تو جان خلق عالم شد كباب‏
 
"مصیبت نامه، صغیر اصفهانى"