میان آب و آتش گیر بودم یا علی مولا(ع
وصال بحر تو آغاز رودم یا علی مولا
برای آفتابِ مهربانی ذره باید گشت
برای آفتابی در وجودم یا علی مولا
به ظاهر آب و در باطن شرار آتشی هستم
فسرده استخوان و تار پودم یا علی مولا
سری لایق بسازم تا لب تر را ثنا گویم
به سمت قبله گاهی در سجودم یا علی مولا
شکفتن بود, در فصل بهار و شرشر باران
شکفتن شعر تر, شعر سرودم یا علی مولا
تویی سرمایه ی دریا ,تویی سرمایه ی توفان
برایت شورش بود و نبودم یا علی مولا
به حقِ چار یار با وفایت یا نبی(ص)واکن
در دربسته ی قفل وجودم یا علی مولا
  *****************************
 هوای باد به گوشم سلام میگوید
به موج موجه ی دریا کلام میگوید
غروب بود, خدا بود, در مسیر شعر
صدای کوچه بلا بود, در مسیر شعر
پدر برای پسر کفش و نان می آورد
خدا به جسم و تنم روح و جان می آورد
و آفتاب که نوریده بود, میدانم
و یا ملنگ که ژولیده بود, میدانم
خدا درون ملنگ است, هیچ میدانی
دلم به یاد تو تنگ است, هیچ میدانی
و اسب اسب که بر شانه ام سوار شدند
برای دیدن مهتاب بیقرار شدند
به دست باد که زلف خدا رها شده بود
علی که شیر خدا بود "در" خدا شده بود
به فتح باب کلید خدا ضرورت هست
و نور نور به این خانه ها ضرورت هست
و گردباد که پیچیده آسمان میرفت
کسی که روح به دل داشت از جهان میرفت
صدای موجه ی دریا خداست ,می فهمی
به شعر شعر سرودم چه هاست, می فهمی