علی آن شیر خدا شاه عرب            الفتی داشت با این دل شب

شب زاسرار علی، آگاه است           دل شب محرم سرالله است

شب علی دید به نزدیکی دید           گرچه او نیز بتاریکی دید

شاه را دید بنوشینی خواب              روی بر سینة دیوار خراب

قلعه بانی که به قصر افلاک             سردهد نالة زندانی خاک

اشگباری که چو شمع بیزار              میفشاند زر و میگرید زار

دردمندی که چو لب بشگاید             در و دیوار بزنهار آید،

کلماتش چو در آویزة گوش               مسجد کوفه هنوزش مدهوش

فجر تا سینة آفاق شکافت              چشم بیدار علی خفته نیافت

روزه داری که به مهر اسحار             بشکند نان جوین افطار

ناشناسی که بتاریکی شب             میبرد نان یتیمان عرب

تا نشد پردگی آن سرجلی              نشد افشا که علی بود علی

شاهبازیکه ببال پرراز                      میکند در ابدیت پرواز

شهسواری که ببرق شمشیر           در دل شب بشکافد دل شیر

عشقبازیکه هم آغوش خطر             خفت در خوابگه پیغمبر

آن دم صبح قیامت تأثیر                   حلقة در شد از او دامنگیر

دست در دامن مولا زد در                که علی بگذرد از ما مگذر

شال می¬بست وندائی مبهم         که کمربند شهادت را محکم

پیشوائی که زشوق دیدار                میکند قاتل خود را بیدار

ماه محراب عبودیت حق                  سر بمحراب عبادت منشق

میزند پس لب او کاسة شیر            میکند چشم اشارت باسیر

چه اسیری که همان قاتل اوست      توخدائی مگرای دشمن دوست

در جهان این همه شر و همه شر      ها علی بشر کیف بشر

کفن از گریة غسال خجل                پیرهن از رخ وصال خجل

شاعر : استاد شهریار