تا کیدبه تمنای وصال تو یگانه           
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد کخه سراید غم هجران تو یا نه  
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه
رفتم به در صومعه ی عابد و زاهد      
دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد       
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه
هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو         
مقصود من از کعبه و بت خانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بت خانه بهانه
عاقل به قوانین خرد راه تو پوید        
دیوانه برون از همه آئین تو جوید
تا غنچه نشکفته این باغ که بوید            
هر کس به زبانی سخن مدح تو گوید
بلبل به غزا خوانی و قمری به ترانه
بلبل به چمن زان گل رخسار نهان شد
پروانه در آتش شد و اسرار عیان شد
عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید   
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه نیم من که روم خانه به خانه