امروز امیر در میخانه توئی تو              
فریاد رس ناله مستانه توئی تو
مرغ دل ما را که به کس رام نگردد          
آرام توئی ، دام توئی ، دانه توئی تو
آن مهر درخشان که به هر صبح دهد تاب  
از روزن این خانه به کاشانه توئی تو
آن ورد که زاهد به همه شام و سحر گاه   
بشمارد با سبحه ی صد دانه توئی تو
ویرانه بود هر دو جهان پیش خردمند        
گنجی که نهانست به ویرانه توئی تو
در کعبه و بت خانه بگشتیم بسی ما    
دیدیم که در کعبه و بت خانه توئی تو
بسیار بگوییم و چه بسیار بگفتند      
کس نیست بغیر از تو در این خانه توئی تو
یک همت مردانه در  این کاخ ندیدم
آن را که بود همت مردانه تویی تو
شاعر:میرزا حبیب الله انسانی