از زَهـــــــــــــر كـــــــــــینه، پُــــــــر خون دلم شد
مَــــــــــــــــــــحـــرم خـــــــــــــــانه، چون قاتلم شد
در خـــــــــــــــــانه ام غریبم، بی یار و بی حبیبم
مــــــــــــــــــــظلوم حسن جان، مظلوم حسن جان»
راحـــت شــــدم مـــــن،   از   درد   و   مِــــــحنت
دیــــــــــــــــــــــــــــــدم بــــه مادر، گشته جسارت
زخـــــــــــــــــــم زبان شنیدم، بی یار و بی حبیبم
مــــــــــــــــــــظلوم حسن جان، مظلوم حسن جان
شــــــــــهر مـــــــــــــدینه، مــــــــــاتم سرا شد 2
خـــــــــــــــــــــــــــتم الــــــــــمرسلین، دگر فدا شد
صـــــــــــــــــاحب عـــــــــــــــــــــزا شده فاطمه
می كند ناله و زمزمه، مظلوم حسن جان، مظلوم حسن جان
آتــــــــــش   گـــــــــرفته،   از   غــــــم   دل   مــن
چـــــــــــــــادر    خــــــــــــــاكی،   شــد قـــاتل من
در   خــــــانه ام غـــــریبم، بـــــی یار و بی حبیبم
مــــــــــــــــــــــظلوم حسن جان، مظلوم حسن جان