ارباب من حسینه و پیغمبرا اسیرشن
اهل زمین و آسمون خاطر خواشن فقیرشن
ارباب من حسینه و کرب وبلاش آرزومه
من روضه هاشو دوست دارم که مایه آبرومه
عرش خدا صحن وسراته ارباب
کعبه ما پایین پاته ارباب
ارباب من حسینه و گره هامو وا میکنه
غلام سیاه حرمت
کار مسیحا می کنه
رباب من حسینه و به نور چشماش اسیرم
اگه یه روز نگم حسین
دق می کنم و می میرم
یادم نمیره مادرم
بهم می گفت اون قدیما
خدا تو رو به من داد و
منم سپردم به آقا
بالا سرم می شست می گفت
که اسمشو چی بذارم
اسمت نذارم حسین
پس من ابالفضل میذارم
بهم می گفت ای پسرم
وقتی که دنیا اومدی
شیر حسین می خوردی و
یه پا ابالفضل می شدی
ارباب من حسینه و پیغمبرا اسیرشن
اهل زمین و آسمون خاطر خاشن فقیرشن
تا می بینه منو میگه
شیرم حلالت پسرم
یه کاری کن آخر عمر
منم یه کربلا برم
راستی قیامت چی میشد
اگه خدا حسین نداشت
کار شفاعت چی میشد
اگه خدا حسین نداشت
دوست دارم اون قده بیام
تا دلم آواره بشه
خدا نیاره اون روز رو
که زنجیرم پاره بشه
دلم میخواد تا زنده ام
زائر کربلا بشم
خدا نیامرزه منو
اگه ازش جدا بشم
اون وقتی که همه برام
نماز میت میخونن
اون وقتی که همه میرن
کنار من نمی مونن
بگین که چند تا روضه خون
کنار قبرم بمونند
برای اولین شبم
روضه سقا بخونن