وای من این ناله نیزار چیست
جان درون پیكرم انگار نیست
باز شور نینوا دارم به دل
داغ یار آشنا دارم به دل
باز هفتاد و دو تن تنهای پاك
عاشقانی غرق خون غرق خاك
مردسالاران دشت كربلا
آن دلاور مرد های بی ریا
بشنو از نی چون حكایت می كند
از لبی تشنه روایت می كند
از عطش از اشك از گرما و خون
از بیابانی سراسر واژگون
از بدن هایی كه دست و سر نداشت
یا سر و دستی كه پیكر هم نداشت
وای من دستان عباست ببین
پیكر یار علمدارت ببین
این دلاور مرد سقای عرب
دست بر پیكر ندارد ای عجب
حیف از آن ماه بنی هاشم نبود
حیف از آن دردانه عالم نبود
رسم مردان دروغین را ببین
ابن ملجم های بی دین را ببین
تا ابد این ننگ می ماند به جا
سر بریدن از امیر كربلا
سر بریدن مرد مردستان حسین
ماه شب های غریبستان حسین
شهسوارا این صبوری تا به كی
طاقت از كف رفت دوری تا به كی
سر به صحرای جنون خواهم زدن
تن به دریای ها خون خواهم زدن
آرزویم تشنه لب جان دادن است
با تن بی سر به خاك افتادن است
جان فدایت تشنه لب سردار من
پیر من مولای من سالار من