روح عالم،اسم اعظم
دل به غم دادی،حضرت هادی
عالم سیه پوشه،دلتنگی و داغش
پرپر شده تو فصل غم، گلهای باغش
هر شب روی هم، غم ناله داره
یه باغ پرپر ،آلاله داره
مشب دل شیعه اسیره
تو چنگ بغضی بی اراده
آخه آقمون و کشیدن
تو کوچه باپای پیاده
روح عالم،اسم اعظم
دل به غم دادی،حضرت هادی
چشمای گریونش،زلف پریشونش
داره حکایت می کنه،از قلب خونش
صداش گرفته،چه نیمه جونه
شبیه عمه، قدش کمونه
از اشک و آهِ بی قراری
باغ نگاش پُر شکوفه است
گاهی به یاد کربلا و
گاهی به یادشام و كوفه است
روح عالم،اسم اعظم
دل به غم دادی،حضرت هادی