ای عـــــــــــلمدار در خون خُفتۀ من   
خیــــــــــــز و کن یاریَم، در بین دشمن
بر روی من، دیده بگشا یا ابا الفضل  
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
قد رعنــــــــــای تو، در خون نشسته   
کمــــــــــــــــــرم از غم، داغت شکسته
بی تو گشتم، یــــکه و تنها ابا الفضل  
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
کـــــــــودکان گفته اند عموی ما کو؟   
نخــــــــــل امـــــــید و آرزوی مــا کو؟
خیـــزو رو سویِ حَرَم بنما ابا الفضل   
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
ای کــــــــــــه هستی تو ماه بی قرینه   
ســـــــــــاقی    دسته    گلهــــای   مدینه
از عطش پــژمرده اند گلها ابا الفضل  
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
در حرم کودکـــــــــان چشم انتظارند  
غیـــــــــــــــــــر اشک روان آبی ندارند
العطش بر خیزد از لبهای اباالفضل   
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
گـــــــــــــــر که اینجا نباشد مادر تو     
دیــــــــــده بـــــــگشا کــــــه بالین سر تو
جـــــــای مادر آمده زهرا ابا الفضل    
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
ای شفـــــــــا بخش دلها خاک کویت   
چشــــــــــــــم امیـــــــــد ما باشد بسویت
ایکه هستی کعـــــــبۀ دلها ابا الفضل    
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
شاعر:محمد نعیمی