وقتی کربلا رو دیدم
لرزه افتاد به وجودم
اینه قبر دلبری که
من به عشقش زنده بودم
برا روضه های ارباب
دل من به شور وشینه
می میرم بدون آقا
نفسم عشق حسینه
به خودم زمزمه کردم
چه ضریح با صفائی
کاش می شد همیشه باشه
دل من کرب و بلائی
روبروی صحن ارباب
یه بهشت بی قرینه
این بهشت ضریح نازه
پسر ام البنینه
راه بین این حرمها
راه عشق و شور وشینه
راه علقمه تا مقتل
راه بین الحرمینه
پرچم سرخ رو گنبد
رو به گنبد حسینه
میگه با تموم عالم
آقام عشق عالمینه
آرزومه توی عمرم
کربلا باشم همیشه
اگه دل مست حسین شد
ابوفاضل مشتریشه
یکه تاز بی قرینه
قمر  آل رسوله
به زیارت ابالفضل
حج عاشقا قبوله
اگه میخوای ببینی عرش رو
سوی دلدار با شور و احساس
نذر پا بوسی ارباب
برو پابوسی عباس
بزن از باده ساقی
تا بشی مست ابالفضل
آخه پهلوون عالم
برا ارباب نور عینه
آخه عباس بن حیدر
همه کاره حسینه