در کوچه های کوفه در غربتم خدایا
از مردمانِ این شهر در حیرتم خدایا
اشکم شده طبیبم
من بی کس و غریبم
کوفه میا حبیبم
کوفه میا حبیبم
می نالد این دلِ من از التهابِ غمها
سوزد شرار قلبم یادِ علیِ تنها
یا سیدی نظر کن
از آمدن حذر کن
از کوفیان گذر کن
کوفه میا حبیبم
در پیش چشمم آید خشم فزون اعدا
زیر گلوی اصغر آن اکبر ارباً اربا
در علقمه ببینم سقا به خون نشسته
هم چشم و هم که فرق و بال و پرش شکسته
یک یارِ بی قرینه
این شهر پر زکینه
رو سوی آن مدینه
کوفه میا حبیبم
- شنبه
- 26
- اسفند
- 1391
- ساعت
- 17:33
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه