باز این رسیده شور و هوای عزای تو
وقت دگر رسیده به یاد نوای تو
تا بیرق عزای تو باشد که بر قرار
گشتم اسیر لطف و صفای سرای تو
تا آن زمان که جن و ملک نوحه میکنند
من چون کبوتر ره کرب و بلای تو
چون سر ز تن بریده بدندت حرامیان
تنها بدین شهادت و مردن سزای تو
بخشیدن و شفاعت مردم به روز حشر
گشته جواب آن مه اشک این جزای تو
هر بنده ای که گشته اسیر ولای دوست
حاتم بگشته هر شب و روزش گدای تو
در ظهر محشری که به پا شد به دشت خون
هر عاشقی گرفته ز جانش هوای تو
این سی شب محرم آخر نباشدم
باشد که عمر بی هدفم شد فدای تو
در جنگ تن به تن که تو کردی به دشت خون
رحمی نشد به راس و به قلب و ردای تو
از رفتن و شهادت تو درسمان چه شد
آسان گذشتن از همه دنیا ندای تو