نگاه مبهمی امشب به آسمان داری

خدا به خیر کند نیتی نهان داری

 

چه دیده ای که شدی سیر از من و بابا

که قصد شعله کشیدن به باغ مان داری

حسین این طرف و آن طرف حسن انگار

خدا نکرده سر ترک این و آن داری

 

بس است دسته دستاس هم پر از خون شد

اگر غلط نکنم قصد پخت نان داری

 

هزار شکر که دست تو لرزشی دارد

دلم خوش است عزیزم کمی تکان داری

 

نه زخم بسترت این روزها رهایت کرد

نه از حرارت و از سرفه ها توان داری

 

نوازشم مکن از طرز شانه ات پیداست

میان سینه خود درد بی امان داری

 

که چند دنده فقط سالم است باقی نه

چقدر زخم و ترک روی استخوان داری

 

شکست دست تو را قنفذ و نفس میزد

هنوز نام علی باز بر زبان داری

 

مغیره میزد و میگفت خسته ام کردی

که بعد این همه ضربه هنوز جان داری

 

شما چهار بهشتید پس چرا سه کفن

چقدر حرف نگفته برای مان داری

 

وصیتت شده تا از حسین نوحه کنم

شب است و باز پرستار روضه خوان داری

 

نفس بده که بگویم چه گفته ای با من

غروب میشود و تو نفس زنان داری....

 

....به روی خیمه پر شعله خاک میریزی

که چند دختر نوپا در آن میان داری

 

دو دست دخترکی روی گوش ها میگفت:

تو هم به روی سرت زخم خیزران داری

 

تو دست بر سر او میکشی و میگوئی

چقدر لخته خون بین گیسوان داری

 

رباب در بغلت ضجه میزند بی بی

به نیزه دار بگو طفل بی زبان داری

 

حسن لطفی