هر چند بر وفاي دل فضه شك نداشت

بانوي خانه بود و نياز كمك نداشت

 

نان پخته بود تا كه نگويند فاطمه

دستش براي مردم دنيا نمك نداشت

پيش تنور صورت او سرخ تر كه شد

ديگر كسي به داغ گل سرخ شك نداشت

 

خم شد كه نان را بزند بر دل تنور

بغضش شكست ؛ صورت گلها كه چك نداشت

 

دستش به گريه رفت كه نان را درآورد

كاش استخوان بازوي خانم ترك نداشت

 

ناني براي سائل فرداي خويش پخت

با اينكه گندمي به حساب فدك نداشت

 

رحمان نوازنی