افتاده شانه باز هم از دست لاغرت

شرمنده اي دوباره ز گيسوي دخترت

 

در گوشه اي نشسته فقط آه ميكشد

مادر ، ز دست مي رود آخر كبوترت

آبي نخورده است ، غذايي نخورده است

دارد حسين ميشكند مثل شوهرت

 

چيزي بگو گمان كنم امروز بهتري

ساكت نباش فاطمه جان ، جان مادرت

 

زهرا، براي دلخوشي حيدرت بمان

اين مرد خيبر است ، شكسته برابرت

 

وقتي نفس ميكشي اي زخمي علي

آلاله ميچكد دل شبها به بسرت

 

دارد سه ماه ميشود اي مادر بهشت

پنهان نشسته چهره ي تو زير معجرت

 

بانو ببين براي شما شعر گفته ام

دنيا ، بدون فاطمه ام خاك بر سرت

 

سيد محمد جوادي