شوریدگیت داده به دل اختیار را
با زلف دوست بسته قرار و مدار را
آیینه ی تمام نمای یل جمل
ازاین سپاه فتنه درآور دمار را
ابروكشیده ! حُكم نیام است این نقاب
باید مهار كرد كمی ذوالفقار را
از انعكاس نام «حسن» كوفه دلخور است
فریاد كن دوباره شكوه تبار را
« إن تنكرونِ» تو لجشان را درآورد
آری، به رخ بكش نسب و اعتبار را
داری چقدر مثل علی تیغ می زنی !
دنبال كن سوارِ به فكر فرار را
برخیز جان فاطمه، دلگیرتر نكن!
تصویر بی سپاهی این شهریار را
از نیزه ای كه خورده به پهلوت واضح است
زرگر تلاش كرده بسنجد عیار را
با یك غرور له شده؛ مانده ست باغبان
آخر چگونه جمع كند این انار را
شاعر:وحید قاسمی