فقط نه غنچه خود عاشقانه بو می کرد
تمام غربت خود روی دست رو می کرد
جواب قطره ای از آب حرمله تیری
رها به سوی سفیدی آن گلو می کرد
سه شعبه از سه طرف پاره کرد و بیرون زد
پدر زخون گلوی پسر وضو می کرد
نهان به زیر عبا کرد و با خدای خودش
حدیث غصه ی این داغ موبه مو می کرد
رسیده بود به مو و برای افتادن
سری به تیر سه شعبه بگو مگو می کرد
رسید مادرش از خیمه با حسرت
نماز گریه سر خاک بر او می کرد