نُــــه ســاله بـودم آمــدم در خــــــــــانه تــــــــو
 تــــو شـــمع مــن بـودی و مـن پـروانه تو
جـــــــــــــــایم کــــــــنون بستـــــــــر شـــــــده
 پروانه خاکستر شده، مظلوم عـــلی جان(2)
بــا آنـــکه هـــر شــب تـا سحر یکدم بیرون رود
  تا حرف ما را نشود، مظلوم عـــلی جان(2)
بـــنشین کـه تـا بـر غـــربتت اشــــکی بـــــریزم
   عــفوم نـــما گـــــر پیش پـایت بـــر نـــخیزم
دیــــــــــــگر نــــمــــــانـده تــــــاب قــــــیــــامم
  ور نه نخوابم نزد امامم، مظلوم علی جان(2)
ای اولیــن مــــظلوم عـــــالم شـــــوهــر مــــــن
 یــــک لحظه بــنشین در کــنار بـــستر مــــــن
ای اولــین مـــــــظلوم در خـــــــــــانه نشـــسته
  بـــنشین بـــــه پـــــهلوی مـــنِ پــهلو شـــکسته
ای هــــــــــــــــــــــــمسر خـــــــــــانه نـــــشین
    سـیرم ببین، سیرم ببین، مـــظلوم علی جان (2)