قرن ها بر عترت و قرآن ستم بسیار شد
قرن ها بر شیعه مانند علی آزار شد
قرن ها تن قطعه قطعه قرن ها سرها جدا
از سعید و عَمرو و حُجر و میثم تمار شد
گه جمل، گه نهروان، گه فتنه صفین بود
جنگ ها با نفس احمد حیدرکرار شد
بس محمدها و مالک ها و بوذرها شهید
کُشتة راه ولایت، همچنان عمّار شد
از عبیدالله و حجّاج و یزید و عَمرعاص
ظلم ها تکرار شد، تکرار شد، تکرار شد
ای بسا کشتند از آل علی عباسیان
دست ها سرها جدا از عترت اطهار شد
کس نمی پرسد چرا در چارده قرن تمام
اینقدر در شیعة آل علی کشتار شد
روز محشر پیش پیغمبر شهادت می دهم
آنچه شد با شیعه بین آن در و دیوار شد
تا کند دست ستم امضای قتل شیعه را
صفحه آمد سینة زهرا ، قلم مسمار شد
در حقیقت خون پاک محسن ششماهه بود
اولین خونی که در راه علی ایثار شد
شاخه بشکست و درخت افتاد بر روی زمین
غنچه پیش از لاله پرپر در هجوم خار شد
بر رخ انسیه الحورا جسارت شد اگر
نیلگون، ماه جمال احمد مختار شد
من نمی گویم چه شد در کوچه با زهرا  ولی
آنقدر گویم جهان در چشم زهرا  تار شد
قادر بی چون به خشم آمد، بهشت آتش گرفت
نخل طوبای امیرالمؤمنین بی بار شد
"میثم" از این نامسلمانان که زهرا  را زدند
هم مسلمانی خجل، هم ذات حق بیزار شد