انا لله و انا الیه راجعون
در مقاتل ابن عطیه آمده است: «عمر بر در خانه فاطمه(ع) هیزم گرد آورده و خانة حضرت را به آتش کشید. هنگامی که فاطمه(ع) پشت در آمد تا انان را دور سازد، عمر فاطمه را پشت در چنان فشاری داد که کودکی را که  در رحم داشت سقط کردو میخ در به سینه اش فرو رفت و به دنبال آن تا هنگام رحلت بیمار و ناتوان به بستر افتاد.»[1]
و تو ای عزیز! دیگر مپرس که میخ در نیم سوخته با ضربه ای که به در نواخته شده با سینة حضرت زهرا چه کرد؟!
خون ریخت زسینه اش، زمسمار بپرس           بازوش کبود شد، زاغیار بپرس
دو شاهد صادق ار زمن می طلبی                 برخیز و برو از در و دیوار بپرس!
گریزی به کربلا
اگر چه در کربلا هیچ زنی میان در و دیوار قرار نگرفت، اما پهلوهای بسیاری در هنگام غارت خیمه ها کعب نی و تازیانة جفا خورد، و صورت های زیادی از سیلی ستم کبود شد.
از آن جایی که بین سقیفه و کربلا پیوستگی آشکاری دیده می شود، می بینیم حتی آن پهلویی که در جریان سقیفه شکست و با میخ در، جریحه دار شد، در کربلا نیز پهلوی پسرش با ضربات دشمن مجروح  گردید. راوی گوید: چون حسین(ع) در اثر زیادی زخم از پا در امد، و بدنش به خاطر تیرهای بسیار همچون خار پشت شد، صالح بن وهب مری چنان نیزه ای بر پهلویش زد که از اسب به روی زمین افتاد، و گونة راستش به روی خاک قرار گرفت....»[2]
سینة مادر را بین در و دیوار شکستند، در کربلا نیز ده نفر سوار، داوطلب شدند و جملگی با سم اسب های خیوش پیکر حسین را پایمال نمودند، آنچنان که استخوان های سینه و پشت، در هم شکست![3]
لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم
بر حاشیه برگ شقایق بنویسید
گل تاب فشار در و دیوار ندارد!
[1]               - الخلاققه و الامامه، به نقل از «فاطمه الزهرا بهجه قلب مصطفی»، ص 743.
[2]               - ترجمه لهوف، ص 124.
[3]               - همان، ص 135.
منبع: كتاب آتش در حرم