بیمار من گرم پرستاری توام                                    در التهاب از غم بیماری توام
ای یک دو روز و شام دگر مهمان من                         زهرای من که گرم پرستاری توام
بهر من تو چنین بستری شدی                                زهرای من سپاسگر یاری تو ام
نی راضیم بسوختنت نی خموشیت                         دارم سکوت خون جگر از زاری توام
دیگر روز های آخر عمر فاطمه است ،دیگر چراغ عمر فاطمه خاموش می شود ، بیایید دسته جمعی بریم خانه علی ، برای عیادت  فاطمه ، وارد خانه شوی می بینی دخترش زینب پرستار مادر است ، مثل پروانه دور مادر می گردد قربون پرستار خانه علی ، با آن دستهای کوچکش برای شفای مادر دعاد می کند صدا می زند مادر :
شبی در خواب بودی آمدم بازوی تو دیدم
مبادا آنکه بیدارت کنم آهسته بوسیدم
چو درب خانه ما سوخت پرسیدی کجا بودی
تو می خوردی کتک من هم به زیر دست وپا بودم
هی می گفتم مادرم را نزنید ، بابام علی رها کنید همه بگوییم یا زهرا ...
در جلالت کی زنی صدیقه کبری شود                                   دختر خیر الوری محبوبه یکتا شود
با چنین شأن و جلالت کی روا باشد فلک                  نیلگون ازضربت سیلی رخ زهرا شود