ای مادر یازده امام معصوم                            ای غربتت از قبر نهانت معلوم
در کوچه میان خیل دشمن تنها                   کردی تو حمایت از علی مظلوم
کسی آمد محضر امام صادق علیه السلام فرمود ،  چرا غمگینی ؟ عرض کرد : یا بن رسول الله خدا به من دختری عطا کرده ، امام صادق علیه السلام فرمود 1:نامش را چه گذاشتی ؟ گفت نامش را فاطممه گذاشتم ، قطرات اشک از چشمان مبارک امام صادق سرازیر شد هی می فرمود : فاطمه فاطمه .
یک وقت امام رو کرد به این مرد فرمود : حالا که نام دخترت را فاطمه گذاشتی مبادا دلش را بسوزانی ، مبادا سیلی به صورتش بزنی ، حالا که نام دخترت را فاطمه گذاشتی نامش را با  تجلیل و تکریم ببر .
حالا من از شما عاشقان فاطمه سئوال می کنم با این وجود نازنین مدینه چه کردند ؟ آنقدر آزارش دادند که فرمود : اهی عجل وفاتی سریعاً .
شرح سفارشات نبی را ستمگران               با میخ در به سینه زهرا نوشته اند
بیاد آن لحظه که یتیم های فاطمه آمدند خودشان را روی مادر انداختند ( آی عزیزانی که مادر از دست دادید مادر چراغ خانه است وقتی مادر جوانی از دنیا برود اگر دختر کوچک داشته باشد از همه بیشتر برای دختر خرد سال و کوچک سخت است بی مادری خیلی برایش گران تمام می شود ) قربون توزینب چهار ساله برم چهار ساله بودی مادرت زهرا را از دست دادی . اینجا علی ، بچه های یتیم فاطمه را با نوازش از روی بدن مادر کنار زد اما کربلا  نازدانه حسین را ، با تازیانه از بدن پدر جدا کردند .
1. ره توشه ی راهیان نور ، دفتر تبلیغات اسلامی ،قم ،1375 ص 155 ،تهذیب ،ج 8 ،باب 26 .