بلند شدم وَ نوشتم قیام یعنی تو
برای علم خداوند نیام یعنی تو
اصولی و فروع و تمامِ دین ما
صلاة و حج و صیام یعنی تو
تو حُسنی و اَحسن ،کمال احسانی
و معنی همۀ خوبیام یعنی تو
برای تو خداوند شدن اگر کفر است
برای حق آینۀ قد تمام یعنی تو
تو عشقی و عاشقت خدا ،عشق است
علی بگو که بگویم تو را عشق است
برای ما تو شبیه پیمبری بی شک
وَ مقتدای دوصدهزار قنبری بی شک
نه این زمین ، نُه سما قلمروت بوده
زِ عرشیان خدا دلبری بی شک
کجا فکنده ای تو بگو آن در قلعه
یگانه فاتح فتح خیبری بی شک
دگر چه کسی بخسبد به بستر احمد؟
به لیلة المبیت به جز حیدری بی شک
کسی که صاحب نهج البلاغه می باشد
برای نفس خدا مورد علاقه می باشد
تو عاشقانه ترین عشق لم یزل بودی
قسم که تو واحد و بی بدل بودی
ترانۀ دل مجنون ، بهانۀ لیلا
به عشق بنده و معبود مَثَل بودی
تمام معنی نثری ،شمیم عطر شعر
تو نظمی و آهنگ هر غزل بودی
فراتر از لسان و هر بیان هستی
همیشه و همه حال مرد عمل بودی
زبان برای مدح تو قاصرکه هیچ،هیچ است
ره شناختن شما چه پُر پیچ است
کرم نما به گدا که ما گداهاتیم
وَ هر کداممان ساکن سماهاتیم
نفس بده به غلامانِ خود، آری
نمرده منتظر آن دَمِ مسیحاتیم
صدا بزن بگو اَنا ولی اله
بگو به یک صدا که ما صداهاتیم
بیا و افتخار لیلة المبیتت را
بده به ما که جمله جان فداهاتیم
تمام عمر سر سفرۀ تو مهمانیم
برس که منتظر جیرۀ تو میمانیم
عقیل و آتتش و دست وعدالتی داری
به شیوۀ عاشق کُشی مهارتی داری
فرو برود تیر اگر به پای تو
به وقت سجده عجب حالتی داری
وجود طفل و دو مادر که مدعی هستند
برای خود روش قضاوتی داری
رفیق فرد جزامی به شهر غم کوفه
امیرِ من چه دلِ بی نهایتی داری
ببین که ماه و ستاره به طبق عادتها
نشسته اند که ببینند آن عبادتها
غریبی و انیس شما قلب چاهی بود
ز بعد جمله های شما سوز آهی بود
به یاد شبی پُر زِ موجی از غمها
که هق هق کودکان و نورِ ماهی بود
به یادِ آن نگاه به صورتی نیلی
جنازۀ بانو روی دست شاهی بود
به حق ،که لحظۀ جان کاه حیدر بود
نگاه آخر زهرا عجب نگاهی بود
قسم که قصه نبوده صریح تاریخ است
تمام غصۀ من هم وجود آن میخ است