هیچکس مثل من عزا نگرفت                           رازدارم       دلم بهانه گرفت
جزمن اینجا ندیده مادرجان                           کوچه ای که تورانشانه گرفت
سندی بود وضرب شصتی که                       حقِّ ما را چه وحشیانه گرفت
چشم کم سوء و نونهالی که                        دست تو درمسیر خانه گرفت
کاش قد می کشیدم آن لحظه                         لحظه ای که دل زمانه گرفت
غم تو بغض ودیده دریا شد                             اشک برگونه  آشیانه  گرفت
العجل گفت مجتبی وقتی                                   زیرتابوت را شبانه  گرفت
قبر من مثل مادرم خلوت                           نیمه شبها چه عاشقانه گرفت