ای مادر حسین و حسن! دیده باز کن
 حال علی بین و سپس خواب ناز کن
در کار من ز مرگ تو افتاده مشکلی
 لطفی کن و ز کار علی، عقده باز کن
من آمدم که باز برم سوی خانه‏ات
 بازآ به سوی خانه، مرا سر فراز کن
اطفال تو، بهانۀ مادر گرفته‏اند
 دستی پی ‏نوازش ایشان دراز کن
سجادۀ نماز تو افکنده زینبت
 با پهلوی شکسته بیا و، نماز کن!
همسایگان، دعای تو را آرزو کنند
 برخیز و رو به جانب محراب راز کن
از پای تا به فرق (موید) بود نیاز
 لطفی بر این حقیر سرا پا نیاز کن
شاعر:سید رضا موید