ای مادر حسین و حسن! دیده باز کن
حال علی بین و سپس خواب ناز کن
در کار من ز مرگ تو افتاده مشکلی
لطفی کن و ز کار علی، عقده باز کن
من آمدم که باز برم سوی خانهات
بازآ به سوی خانه، مرا سر فراز کن
اطفال تو، بهانۀ مادر گرفتهاند
دستی پی نوازش ایشان دراز کن
سجادۀ نماز تو افکنده زینبت
با پهلوی شکسته بیا و، نماز کن!
همسایگان، دعای تو را آرزو کنند
برخیز و رو به جانب محراب راز کن
از پای تا به فرق (موید) بود نیاز
لطفی بر این حقیر سرا پا نیاز کن
شاعر:سید رضا موید
- پنج شنبه
- 29
- فروردین
- 1392
- ساعت
- 8:37
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه