خديجه مي چشد امروز طعم مادري ات
محمدست وغرورش به ناز  و دلبريي ات
تـــو آن زني كه خـــدا بــر تــو افتخار كند
به جز علي نبود كس براي  همسري ات
مسيح ! آن كه كلامش رهاند مريم را
اسيـــر شد به شكوهِ كــلام آوري ات
تــــو آن پرنده ي بــــالا نشين فردوسي
زمين نداشت مجالي به بال گستري ات
چه سرنوشت قشنگي كه بر  حسين و حسن
نــــهاده اســـت خـــدا  منتي   ز   مـــادري ات
فقط از اين همه زن ،زينبين مي دانند
چه اعتبار بزرگيست شأن دختري ات
بلال و فضه غلام و كنيز    مي ماندند
اگر نبودبه سر    شوق  بنده پروري ات
ميـــان صحنه ي محشر   قدم چو  بگذاري
به پا كني دو قيامت  ز  شور  محشري ات
خوشا به حال كساني كه سير مي نوشند
كنــار حوض تو  از جــام مهر   كوثــــــري ات
علي كه صاحب لحن و كتاب ناطق بود
سكوت كرد به هنگامه ي سخنوري ات
شاعر: ياسر قرباني