زن، رشک حور بود و تمنای خود نداشت
چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت
اسمی عظیم بود که چون راز سر به مهر
در خانه ی علی سر افشا شدن نداشت
ام البنین کنایه ای از شرم عاشقی است
کز حجب تاب نام دل آرای خود نداشت
در پیش روی چهار جگر گوشه ی بتول
آیینه بود و چشم تماشای خود نداشت
زن؟ نه! همای عرش نشینی که آشیان
جز کربلا به وسعت پرهای خود نداشت
در عشق پاره های جگر داده بود و لیک
بعد از حسین میل تسلای خود نداشت
عمری به شرم زیست که عباس وقت مرگ
دستی برای یاری مولای خود نداشت
شاعر:افشین اعلا